جهت اطلاع دوستانی که جریان پـَـــ نه پـَــــ رو نمیدونن :
 این پدیده نوظهور دقیقن مشخص نیست که توسط چه کسی ابداع شد و بعد از آن کلید خورد ولی خیلی ها خود را صاحب و بنیانگذار این سبک طنز میدانند

 آنچیز که مسلم است ، این است که این پدیده نیز ، از دنیای "وب" ظهور کرده و در این روزها به کوچه و خیابان ، مجلات روانشانسی و شبکه های ماهواره ای و غیره راه پیدا کرده
چندی پیش کتابی هم از این مجموعه جملات و داستانهای کوتاه منتشر شده و حتی دیده شده که افراد برجسته در محافل علمی هم از این طنز که حالتی انتقاد گونه نیز دارد چندان بی بهره نیستند.

کسانی که به شیوه «پـَـ نـَـ پـَـ» سؤال‌های روزمره را پاسخ می‌دهند، ضمن خنداندن مخاطب، او را به‌طور جدی به این فکر فرو می‌برند که به راستی در ارتباطات شفاهی و حین گفت‌وگو، چرا سؤالاتی از این دست میان افراد رد و بدل می‌شود که پاسخ آنها چنان مبرهن است که اصل پرسش را زیر سؤال می‌برد و حتی آن را به سُخره می‌گیرد؟ آیا چنین پرسش‌هایی در متن مکالمات و ارتباط شفاهی انسان‌ها، زیادی و بی‌فایده به نظر نمی‌رسند؟ به‌راستی ضرورت طرح سؤالاتی که پاسخ معلوم و مشخصی دارند، چیست؟